Вы не вошли.
Открыт раздел праздничных чтений Дня Чтеца 2025!
Если у вас не получается зайти на форум без ВПН, читайте по ссылке, что именно произошло
Па-першае, выбачайце за адсутнасць косак у назве, ліміт сімвалаў.
Па-другое, паходжанне імя бязблога. Ўсім цудоўнага беларускамоўнага рока!
Выконваю рэзалюцыю "жадаю жыць", бо жудасна. І "ебашь трасянкай, потым разбярэмся", бо як інакш я мову вывучу?
Шо б не атрымалася ў выніку, а дарослай 25-гадовай дзяўчыне патрэбна жыць асобна і сепарыравана ад бацькоў і мець не рандомна-спантанныя сацыяльныя навыкі.
Ад часу стварэння майго дзённіку шмат ўсяго здарылася, шмат чаго ў маім светаадчуванні змянілася, але ж ёсць адна канстанта. Мне вельмі, вельмі самотна ў жыцці. Я пяты год іду к таму, штоб гэта змяніць, і жадаю не спыняцца.
Запісы планую рабіць только лічныя і толькі жыццёвыя, бо гэтага мне і не хапае, а нешта з маіх каметарыяў да навін і наогул мае верагоднасць падвесці мяне пад артыкул.
Відарыс у подпіс:
[img]https://i.ibb.co/TrhCp2r/challenge-mark-kanobu-01.png"[/img]
Отредактировано (2022-07-08 21:44:15)
[дыбр]
Я как овощ, мне нужна помощь.
Научите меня выбирать и курить сигареты, пожалуйста, моя единственная подруга не может въехать в Беларусь, а я пока - из неё уехать :(
[дыбр]
Один из немногих плюсов жизни в деревне - я открыл купальный сезон в Двине
Ну и правильно! Купаться – это здорово
(Анон опять зашёл пожелать тебе здоровья)
Спасибо, дорогой Я потихоньку стабилизируюсь тут назад
Я всё же пытаюсь продвигаться в жизни не куда-то, а вперёд. Начал проходить вот этот курс:
В прошлом году мне подарили платный курс по тайм-менеджменту, я его полностью прошёл и по большей части обкатал на себе.
Вчера посмотрел лекцию Сон — это ваша суперсила. Вынес для себя два полезных новых факта:
- ВОЗ внесла все работы, требующие ночной смены, в список канцерогенных факторов. Мне нельзя не спать, с моей-то историей раковых заболеваний в семье.
- даже одна ночь без сна сильно роняет иммунитет. Не спать перед интересными поездками и потом по приезде бахнуть энергетиков нельзя, планируем хороший отдых. А то потом будет мне утреннее купание в водопаде. Немедленная простуда от него будет.
На этой неделе попробую составить список всего.
А чаму б і не.
Дзеля першага беларускамоўнага запісу ў гэтым безблогу распаведаю забаўную гісторыю пра Ціндар.
Некалькі месяцаў таму я вярнулася ў бацькоўскі дом у родны горад. Прайшло шмат часу з майго ад'езду, я ўжо нікога не памятаю і ні з кім не маю зносін. Таму ўсталявала Ціндар і пачала шукаць кампанію.
Прыходжу пабачыцца з адной дзяўчынай. Гуляем у настолкі, яна шмат у тэлефоне с кімсці лаецца. Мне гэта не вельмі падабаецца, канешне, але ж то не спатканне, а так, правесці час. Праз пару гадзін вяртаюся дадому, адкрываю Інстаграм, а там фоткі с маркета, які быў амаль месяц таму. І на адной з гэтых фотак - яна, а з ёю рамантычна абдымаецца і рэпосціць сябе фоткі с рамантычным подпісам мая аднакласніца, а.к.а наша першая ў класе відавочная лгбт-персона, і па сумяшчальніцтву - першая дзяўчынка, якая адшукала ў мяне гомасэксуальнасць, і адна з меньш, чым дзясятка людзей, з якімі я б жадала паразмаўляць праз весь гэты час.
Вось амаль і знайша кантакты старых знаёмых.
Якая выдатная першая серыя індыйскага серыялу ў нас атрымался.
Аноооон гаворым ТАК лагоднай беларусізацыі!
Отредактировано (2022-07-08 22:27:27)
Анончык, як прыемна бачыць мову у бязблогах
Дзякуй, даражэнькія Далучайцеся, калі ёсць рэсурс і жаданне, будзем вывучаць у кампаніі
Скончыўся тыдзень, якой я планавала расходваць на складанне спіса ўсяго. Маю моцнае адчуванне, што нешта я ўсё ж такі запамятавала, хоць я і звярталася да нататніку амаль кожны раз, як нешта ўзгадавала.
Невялічкі спіс атрымаўся зараз. У мяне зноў падымае галаву дэпрэсіўны эпізод (а мабыць, рэакцыя на пастаянную рэтраўматызацыю), і першае, што гэты сабака са мной робіць - зацірае ўсе мары і эмоцыі, як бы тут нічога і не было, акрамя страху і крыўды. Таму нават 50 пунктаў у спісу, дзе добрая чвэрць - бытавыя справы, - гэта дасягненне, і я спрабую ім ганарыцца, хоць і не памятаю, як гэта адчуваецца.
Таксама выкрэсліла пункты, якія так альбо інакш атрымалася зрабіць за гэты тыдзень + пункты, якія занялі меньш, чым паўгадзіны зрабіць. Пункт-на-паўгадзіны знайшоўся толькі 1, што характэрна. 6 пунктаў былі вырашаны за гэты тыдзень.
Наступнымі абавязаны быць прыемные справы да патрэбнасці ў бяспеке *смех на беларускай мове*. Таксама +- ў тыдзень павінна ўмясціцца.
Анон, так забавно, в хорошем смысле!
Так сложилось что я этот язык знаю "на слух", но совсем не умею на нём читать. И никогда не жила в Беларуси... Наверное ты бы сказал что это даже до трасянки не дотягивает).
Но с языком связаны самые тёплые воспоминания детства.
С небольшим усилием, именно в момент чтения, я всё написанное тобой понимаю.
Буду читать тебя молча.
Буду читать тебя молча.
Меня не будет обижать, если ты продолжишь разговаривать со мной на русском и переспрашивать слова, которые тебе непонятны. Я общалась с людьми, где я говорила на русском, а они на беларусском, и мы друг друга понимали, и я при полном переходе на беларусский буду подходить к этому так же.
Отредактировано (2022-07-16 21:57:33)
Сёння субота, але ўжо відавочна, што патрэбнасці ў бяспецы я за гэты тыдзень не закрыла. Патрэбна пераглядзець, які тэрмін будзе больш рэялістычным.
Першая прыступачка на шляхе к сепарацыі (якая ўзята мною з мапы "як сыйсці ад нарцыса-аб'юзера") - перастаць дзяліцца асабістымі пачуццямі і падзеямі. Я спрабую зрабіць гэта. Мая маці не ведае, што я зноў шукаю кантактаў з іншымі людзьмі, акрамя яе, і нават калі я сустрэлася с той дзяўчынай, я казала ёй, што пайшла наўпрост паздымаць вуліцы Віцебску пад дажджом, а частка здымкаў у мяне не атрымалася. Я не спрачаюся больш з ёю пра пытанні ўзаемапавагі, якія я магу адцягнуць зараз і рэалізовываць праз паўгады, таму што я больш не бачу будучыні, дзе мы маем блізкія зносіны ўжо праз паўгады. Я прымаю нейкія жыццёвыя вырашэнні зараз, якія бы ёй не спадабаліся, і калі гэта ўсплыве - мне дупа. Я ведаю, што калі я сыйду з дома, яна не будзе лічыць, што дарослые дзеці не даўжны жыць с бацькамі, і гэта ОК; яна буде плакаць па таму, што яе ўсе кінулі, і што яна сама ў гэтым вінаватая. І я не планую яе пераупэўніваць і падтрямліваць. Па-першае таму, што я з гэтай ідэяй згодна. Па-другое таму, што калі яна ў гэтым модусе, яна да мяне не ідзе з кантактамі, і мне будзе лягчэй. Але ж калі мы не маем спрэчак, яна ідзе са мною пагутарыць і пасябраваць, і мне так жадаецца адказаць ёй. Гэта ж мая маці, мая матулечка, якая, негледзячы ні на што, любіць мяне, а я люблю яе, і мне так патрэбна сям'я.
Мне тяжка і непрыемна. Я ніколі ёй гэтак глабальна не хлусціла. Шмат відэа пра гэтыя тыпы зносін першай справай бяруцца казаць, што нарцыс - ён не вялізарная пярсона, замяшчаючая ўвесь свет, якой спрабуе сябе зрабіць, і самае агромнае, што ў ім ёсць - яго страх. Што ўсё гэта імі робіцца, каб свет ніколі не ўбачыў іх слабасцяў, нават ня ведаў, што ў іх слабасці-та ёсць, бо тады з імі ніхто і ніколі не застанецца. За другой бок гэтых нарцысічных зносін магу казаць - мы ведаем. Мы ведаем, што ёсць слабасці, і што свет - гэта больна і страшна. Мы ведаем і застаемся ў гэтых адносінах таму, што бачым простыя людскія моманты і жадаем падтрымаць, і разрываць гэтыя зносіны таму так і тяжка, што ты бярэш на сябе адказнасць за тое, што ты схлусціў дзеля сваёй выгады, а ў чалавека спраўджаецца самы жудасны жах, і чалавеку будзе дрэнна. Дрэнна здесь слабае слова. І я б падтрымлівала зносіны і далей, абмяркоўвала б страхі і слабасці, дзялілась сваімі момантамі і выхадамі, але ж я не гатова вырашаць пытанні за яе, да яшчэ быць віноўнай і дурной, калі я вырашу нейкае пытанне харашо (каб не сышла) і не мець права на тое, штоб дзяліцца чымсьці с кем-небудзь яшчэ. Я проста не магу так больш.
Калі сыходзішь ад партнёра, парой кажуць "жыццё на ім не скончылася! ты знойдешь лепшага! ты пастроішь такую партнёрскую сям'ю, якую жадаешь ты!". Але што казаць, калі ты сыходзішь ад маці? У мяне ніколі не будзе іншых бацькоў.
Патрэбна скоренька-скоренька падвесці вынікі тыдня, а то ўскор форум прыпыняць на тэхабслугованне.
Патрэбнасць ў бяспеке не закрыта, але па паважанай прычыне - у мяне няма грошаў. Скора будзе зарплата, працягну гэтым займацца.
Увесь тыдзень правела ў некалькім такім падтрымліваючым модусе, няма ніякаха жадання штосьці рабіць. Дзякуй календару і шмат відэа па сэкс-прасвету, я зараз ведаю што гэта наўпрост месячные скора. Раней лічыла, што толькі слёзы і істэрыка - гэта ад змены гармонаў у целе, а ўсё астатнее (уключвая нават узмацоўванне суіцыдальных адчуванняў) - толькі ад майго характару.
slounik.org пераадольвае прыладу Skarnik, бо апошняя не мае слоў, сувязанных с жаночай фізыялогіяй.
Люблю паездкі на чыгунке моцна-моцна.
Привет, анон!
Желаю тебе дождаться зарплаты и продолжить осуществление своих планов.
Я тоже люблю железную дорогу.
И перестук колес. И этот запах от нагретых шпал...
И, спрошу про совсем незнакомое слово "пераадольвае".
Понимаю только что это вроде бы глагол.
Привет, анон!
Желаю тебе дождаться зарплаты и продолжить осуществление своих планов.
Я тоже люблю железную дорогу.
И перестук колес. И этот запах от нагретых шпал...И, спрошу про совсем незнакомое слово "пераадольвае".
Понимаю только что это вроде бы глагол.
Дзякуй за падтрымку
пераадольваць - превзойти. Я бы напісала "заборол", но сленгавага слоўніка ў нас пакуль няма, патрэбна шукаць гэтыя словы дзесьці яшчэ
Спадарства, як жа мне не хапае слоўніка беларускай лаянкі.
Некалькі дісканэктнуўся ад усяго, с першай спробы ад маці аддзяліцца эмацыянальна не здолела, канешне. І як толькі даёшь рэяльныя эмоцыі, адразу атрымліваешь непрыемныя пачуцці, і з імі пакуль складана жыць. Усё ж такі не чужы пакуль чалавек, кожны раз выносіць.
Псіхалагіня параіла кнігу пра маё с маці жыццё (Линдси К. Гибсон, Взрослые дети эмоционально незрелых родителей: как научиться ценить себя и наладить отношения с родителями). Ня ведаю наконт налад адносінаў, кожны дзень я душу ў сябе жаданне паслаць ўсіх у дупу, але ж гэта яшчэ паспею зрабіць. Пакуль дайшла да 5га разделу, практыкаване патрабуе зрабіць партрэт "вылечываюшчай фантазіі" і "ралявога я", і гэта адчуваецца як немагчымае.
Але ж калі гэта зрабіць і назаўтра ўкінуць тэрапеўтке, будзе вялікі крок наперад, а я вельмі жадаю ў сваім жыцці рабіць нейкія крокі наперад.
Па бяспецы пакуль пытанні таксама не вырашыла. Грошы зараз таюць як лядніковая шапка планеты. Ааааа.
Сёння будзе не пост, а пытанне.
Людзі, якія глянулі ў гэты безблог не першы, а хаця б другі раз, чаму вы мяне чытаеце?
Я адчуваю чарговы крызіз ідэнтычнасці, і мне дапамагло б паняць, чаму мной могуць зацікавіцца іншыя людзі, як мяне ўспрымаюць.
Штош, таксама вынік. Нажаль, не ведаю, як яго інтэпрэтыраваць
Пра поспехі
Шмат дзе, кали ты чытаеш пра дасягненне мэтаў, можна пабачыць такую схемку:
Дзеля мяне ў ёй не хапае пауз, калі я нешта кінула на нейкі час - вялікі адсотак часу - а потым звярнулася і дарабіла. Мая версія схемы выглядае неяк гэтак:
Дзесьці здесь ёсць нейкі баг у планаванні і ацэнке сваіх магчымасцяў, але я яго не бачу настолькі, што нават не магу здагадацца, што гэта можа быць. І на гэтым шмат разоў ламалася мая самаацэнка. :( І как яго шукаць, пакуль не ведаю. Калісьці я пісала здесь пра тое, як я не улічваю ў задачках ўсякія рэчы, якія матляюцца дзесьці на мяжы розуму, і за іх кошт задачка павялічваецца ў некалькі разоў. Але ёсць рэчы, якія не атрымліваецца ўнесці ў пакрокавы спіс. Напрыклад, колькі эмоцый з мяне выцягне нейкі невялічкі крок? Колькі трыгераў гэта закране? Вось гэта ніяк не выразіць ў лічбах.
ТС, ты мне очень знакомым кажешься. Ты блог на жорналз не ведешь?
Не, гэта мой адзіны блог
Сёння дапамагалі нейкаму хлопчыку, які страціў прытомнасць у аўтобусе.
Патэлефанавалі ў хуткаю, гаворым: хлопчык малады, страціў прытомнасць, не рэагіруе, калі яго трасуць, шчыпаюць, паліваюць вадою ужо некалькі хвілін запар. Не, запаху алкаголю няма, не, ніякага бамжацкага віду няма.
Праз девяць (я глядзела па гадзінніку) хвілін тэлефануем зноў, таму шта ў краме побач (так, у кіроўцы няма аптэчкі) знайшлі нашатырны спірт, і хлопчык на яго таксама не рэагіруе, і ужо абмачыўся. Диспетчэр прымае істэрыку тэлефанаваўшай са мною жанчыны, якая крыкам,- так, крыкам, яна панікуе, пытаецца яе, ці зразумелі яны, на яком з прыпанкаў мы знаходзімся, за персанальную атаку, і наўпрост кідае трубку.
Хуткая прыбывае праз 15 хвілін сумарна ад першага званку. Без мігалкі, стаяць на красны свет, па бачнаму адрэзку шляху тянуцца амаль са скорасцю хадака. Наколькі я зразумела, паловы інфармацыі ад діспетчэра ў іх няма. Сука, каб к ёй аднойчы так жа ехалі.
Хлопец як-та прыйшоў у сябе сам пасля 20(?)-хвіліннай непрытомнасці, калі яго пыталіся перагрузіць ў машыну, таму шта вельмі дужы. Яму памерылі ціск і найшлі 170. Я не спец пра страчванню прытомнасці, акрамя свайго вопыта, але гэта вельмі худая прымета і гэта быў вельмі крытычны час.
У мяне няма слоў, проста ААААААААА
Привет, анончик! Я тот анон из "Сплетен о безблогах", который твой земляк. Вроде здоров, так что можно попробовать и развиртиться. Можешь свой ник открыть, я напишу, можешь сразу мне писать
Отредактировано (2022-09-08 11:33:51)
Вітаначкі, анон, прынес табе прывітанне (спадзяюся, гэта не вельмі крыпова гучыць) https://youtu.be/oAHivdJdzPY
Вітаначкі, анон, прынес табе прывітанне (спадзяюся, гэта не вельмі крыпова гучыць)
https://youtu.be/oAHivdJdzPY
Вітаначкі, анон! Гэта гучыць цудоўна